Macca: man of 1000 voices

Deze keer een gastbijdrage van Ron van der Lem die dit als een vijfluik publiceerde in de geweldig leuke Facebookgroep Weetjes over Popmuziek.

1985

Song 1985 op album Band on the Run uit 1973. Paul McCartney zong ooit in de Beatle klassieker Fool on the hill waarschijnlijk verkapt over zichzelf door deze term te gebruiken. Nu is dit een vijfluik en geen 1000luik. Vijf voorbeelden zijn makkelijk op te hoesten. Macca speelt de laatste tien jaar dit geweldige nummer steevast op concerten. En mij heeft hij. En dan die stem… knauwend als een Amerikaan met cowboylaarsen aan. Je herkent hem nauwelijks meer. Uniek.

Long Tall Sally

Little Richard. Waar Paul McCartney wellicht de meeste mosterd vandaan heeft gehaald qua stemvariatie is Little Richard. De jonge Macca vergaapte zich al aan dit fenomeen gedurende de Beatle Hamburg tijd. En dit soort heerlijk gekrijs over de jaren heeft hem anno nu helaas zijn stem gekost. Maar wat is het heerlijk om Richards ooooohs te horen in deze puike live opname.

So bad

Een heel bijzondere keel zet McCartney op bij het nummer So Bad uit 1983. Dat is een heerlijk mierzoete ballad op het Pipes of Peace album. Prachtige muzikale bijdragen van o.a. 10cc lid Éric Stewart, Chris Spelling en Dave Edmunds; de drummer in de clip kende Macca nog van een Liverpoolse Skiffle band. Maar het moge duidelijk zijn: de zanger doet hier een Smokey Robinson. Zowel qua zang als compositie. Sterker. Smokey coverde dit nummer jaren later als eerbetoon. Not so bad…..

When I’m Sixty Four

Geschreven rond zijn veertiende, iets dat sowieso eigenlijk al ongelofelijk is. Stond al op de prille Beatle setlist (Cavern tijd), vooral voor wanneer de stroom uitviel… kreeg het levenslicht pas in 1966, op het album sgt. Pepper. Zinnen als ‘ grrrrrrrandchildren on your knee, Vera, Chuck and Dave’. En ‘ Doing the garden, digging the weeds’ werden toen verzonnen en toegevoegd. De lyrics duiken op in lijsten van beste popteksten. Maar nu de stem… AI bestond nog niet, en Macca wilde zich jonger laten klinken. Zo moest hij in een ander tempo zingen om de opname later kloppend te laten versnellen. We hebben het hier over een vierentwintigjarig pikkie, mensen….

Let me Roll it

Nooit beseft, maar onlangs gelezen. Voor een bassist is het moeilijk een lied te zingen terwijl hij bast. Extra respect dus voor lui als Sting en Macca. Let me Roll it kwam in 1973 uit op Band on the Run. Het scherpe gitaarloopje doet meteen aan Lennon denken, maar dan komt de zang. Ja hoor, Paultje doet ook vocaal een Lennon! Het is een dis for sure, want de heren lagen elkaar niet zo in die tijd. Kan ons het bommen: het leverde spannende songs op…

Bedankt Ron voor deze fijne bijdrage.
Ik wil er graag nog even een persoonlijke noot aan toevoegen. Zoals genoemd heeft de stem van Sir Paul behoorlijk te lijden gehad. Toe ik zijn optreden vorig jaar op Glastonbury beluisterde schrok ik er een beetje van. Al eerder begon je te horen dat de sleet op zijn stem zat.  Bijvoorbeeld in 2014 op zijn song New. Luister maar eens:

AI to the rescue

Een handige jongen heeft vorig jaar een video online gezet waarin hij New de oude stem van Paul heeft gegeven. Als extra geintje laat hij ook John Lennon nog een paar regels zingen. De copyrightpolitie heeft echter toegeslagen en de video laten verwijderen. Gelukkig heb ik een kopietje van de soundtrack gemaakt. Je kunt hem hieronder luisteren.

Paul klinkt zo weer als nieuw, of beter gezegd als vanouds.

Gerelateerde berichten

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *