De NVPI ( de branchevereniging van de entertainmentindustrie) publiceerde op 23 februari de jaarcijfers over 2011. Op de cijfers zelf zal ik niet ingaan, daar is door anderen al genoeg over geschreven. Ik stoor me namelijk enorm aan het voortdurende gezeur om hulp van de overheid, ook bij de bespreking van de jaarcijfers wordt weer gevraagd om een downloadverbod.
“De leden van NVPI willen niets liever dan de legale markt verder ontwikkelen” vertelt de directeur van de NVPI maar zonder een downloadverbod schijnt dat niet te kunnen. Met andere woorden: het ligt niet aan ons. Wij willen wel maar we kunnen niet. Een regelrecht zwaktebod als je het mij vraagt.
Toevallig legde ik de NVPI een paar dagen eerder de vraag voor hoe het in hun Digitale Nota genoemde standpunt valt te rijmen met het feit dat hun leden in een aantal gevallen weigeren muziek aan te bieden op streaming muziekdiensten als Spotify. In deze nota vertelt de NVPI namelijk onomwonden: “NVPI steunt het streven dat content zoveel mogelijk online beschikbaar komt“. Lees hieronder de discussie die ontstond.
Ik denk dat de boodschap wel duidelijk is. Er wordt om het hardst geschreeuwd om hulp van de wetgever, maar zelf zijn ze niet bereid de handen ineen te slaan. ‘Het aanbod ontwikkelt zich ondanks de moeilijke marktomstandigheden, niet dankzij’, schrijft de NVPI. Maar het is zeker niet de verdienste van de entertainmentindustrie zelf. Mijn observatie is dat het aantal legale muziekdiensten meer is toegenomen ondanks dan dankzij de houding van de platenmaatschappijen. Ik heb het al eens eerder gezegd:. laat maar komen dat downloadverbod, het maakt voor de muziekgebruiker feitelijk niets uit en dan zijn we tenminste van dit gezeik af. Kunnen de platenmaatschappijen eindelijk hun geweldige plannen realiseren. Ik ben benieuwd.
