De afgelopen maanden zijn er diverse voorstellen gelanceerd voor het oplossen van het âdownloadprobleemâ?. Verbieden, legaliseren en alles wat daar tussen zit is de revue gepasseerd.
Tot mijn verbazing lanceerde de Buma/Stemra deze week een voorstel om uitwisseling van muziek vrij te geven tegen betaling van een maandelijkse bijdrage van 5 à 10 Euro, die wordt geïnd via je internetprovider. Het idee op zich is niet nieuw, maar het bijzondere is wel dat de Buma/Stemra een opt-out regeling voorstelt. Ben je geen muziekdownloader of haal je je muziek liever bij iTunes of andere muziekwinkels dan mag je aangeven dat je die heffing niet wilt betalen. Ook nieuw is dat de opbrengst van de heffing wordt verdeeld onder de rechthebbende artiesten, labels, componisten en tekstschrijvers op basis van het aantal downloads.
Goed plan! Up- en downloaden van muziek is zo gelegaliseerd en het internet is de ultieme jukebox waar alle muziek ter wereld beschikbaar is. Dat is internet nu ook al natuurlijk, maar in het plan van de Buma/Stemra rolt er ook geld uit deze jukebox dat vervolgens op een eerlijke wijze wordt verdeeld.
Hoe mooi het plan ook is, het is voor een groot deel luchtfietserij. Er zijn natuurlijk nog een paar flinke hindernissen te nemen. Geeft niet, laat ik even meefietsen om te kijken of er colletje is dat bedwongen kan worden.
Internetproviders
Ik las dat de internetproviders niet direct zitten te springen om dit plan in te voeren. Zij moeten de heffing innen, een opt-out administratie bijhouden en zelfs bijhouden wat hun klanten precies downloaden om deze gegevens aan de Buma-Stemra door te geven.
Het lijkt mij een stuk eenvoudiger een legale P2P-dienst te creëren die deze heffing int en bijhoudt wat er wordt gedownload. Dat voorkomt een hoop discussie en geregel met al die afzonderlijke providers. Er kunnen zelfs meerdere legale P2P-diensten komen om de consument een keuze te geven.
Privacy
In het voorstel van de Buma/Stemra krijgt de provider de plicht bij te houden wat een klant downloadt. Dan moet deze provider alle verkeer gaan monitoren via enge methodes als Deep Package Inspection (DPI). Dat levert een flink privacyissue op. Ook hiervoor lijkt een legale P2P-dienst een vriendelijker alternatief. Deze screent niet al je internetverkeer en hoeft niet op klantniveau bij te houden wat er gedownload wordt. Er zijn dan meer simpele methodes van tellen denkbaar die niet zo diep ingrijpen op de privacy van de gebruiker.
Muziekindustrie
Dan als laatste de col van de buitencategorie. Voorwaarde voor het invoeren van deze regeling is dat de hele muziekindustrie akkoord gaat. Labels, muzikanten, componisten, tekstschrijvers moeten allemaal overstag. Zolang er nog labels en artiesten zijn die hun muziek zelfs niet in de iTunes Music Store willen aanbieden is dit een col met een stijgingspercentage boven de 50%: niet te nemen. Zo gaan we de finish dus niet halen.
We zullen waarschijnlijk moeten wachten totdat de gevestigde muziekindustrie is uitgestorven. Of zouden ze toch nog op tijd het licht zien?
Goed gevoel
Toch krijg ik wel een goed gevoel van het plan van de Buma/Stemra. Het geeft in ieder geval een richting aan naar een mogelijke echte oplossing. Het is voer voor een zinvolle discussie.
Ik stap van mijn luchtfiets en haal de tourfiets uit de schuur. Muziekje in de oren en âOp fietseâ?. Wie dut mij wat?
Inderdaad een goed plan,op voorwaarde dat alle angels die de privacy van de up en downloader bedreigen,eruit gehaald worden.
Volgens mij is het overgrote deel van de p2p gebruikers best wel bereid daar maandelijks een redelijk bedrag voor te betalen op voorwaarde dat dit dan volledig legaal wordt zonder de privacy aan te tasten.
Toch nog eens een positief bericht!